قزوینی را در حالت نزع تیزی از کون بجست. گفتند: از حاضران شرم
نداری؟ 

گفت: من ایشان را بار دیگر کجا خواهم دید تا شرم دارم؟

مهدی خلیفه در شکار از لشگر جدا ماند شب به خانة اعرابی رسید طعام  ماحضری و کوزه ای شراب پیش آورد. چون کاسه ای بخوردند، مهدی گفت من یکی از خواص مهدیم. کاسة دوم بخوردند گفت: من یکی از امرای مهدیم. کاسة سیم بخوردند گفت: من مهدیم.

اعرابی کوزه را برداشت و گفت: کاسة اول خوردی دعوی خدمتکاری کردی، دوم دعوی امارت کردی، سیم دعوی  خلافت کردی، اگر کاسه ای دیگر خوری هرآینه دعوی خدایی کنی. روز دیگر چون لشگر بر او جمع شدند اعرابی از ترس بگریخت، مهدی فرمود که حاضرش کردند. زری چندش بداد.

اعرابی گفت شهادت میدهم که تو راست میگوئی، هر چند چهارمی را نیز ادعا میکردی

جنگ بیهوده

سربازی را گفتند چرا به جنگ بیرون نروی؟ گفت: به خدا سوگند که من
یک تن از دشمنان را نشناسم و ایشان نیز مرا نشناستند پس دشمنی میان ما
چون صورت بندد؟

جحی بر دیهی رسید و گرسنه بود. از خانه آواز تعزیتی شنید. آنجا رفت و گفت
شکرانه بدهید تا من این مرده را زنده سازم. کسان مرده او را خدمت بجای
آوردند چون سیر شد گفت: مرا بسر این مرده برید. آنجا برفت مرده را بدید
و گفت: این چه کاره بود؟ گفتند: جولاه. انگشت در دندان گرفت و

گفت: آه، دریغ هرکس دیگری که بودی در حال زنده شایستی کرد

اما مسکین جولاه  چون مُرد، مُرد

واعظی بر سر منبر می گفت ــ هرگاه بند ه ای مست میرد مست دفن شود و مست سر از گور بر آورد ـ

خراسانی ــ در پای منبر بود ـ گفت ـــ به خدا آن شرابیست که یک شیشه آن به صد دینار می ارزد ـ

شیرازی خواست با زن جمع آید مگر زن موی زهار نکنده بود ـ برنجید و گفت ـ خاتون این معنی با من که شوهر و محمرمم سهل است اگر بیگانه ای باشد نه که خجالت باید برد ؟

مــــــرد ی د ر خـــم نگــر یست و صورت خــو یش د ر آن بــد ید ـ   مـــا د ر را بخــــوا نـــد و گفت  در خـمـــره د زد ی نـهــان است ـ  مــا د ر فــراز آ مـــد و د ر خم نگـــر یست و گفت ـ

 آری ـ فا حشـه ای نیز همــراه د ارد ـ

شخصی با معبری گفت: در خواب دیدم که از پشک شتر بورانی میسازم تعبیر
آن چه باشد؟  

 معبرگفت: دو تنگه بده تا تعبیر آن بگویم.