درست راه بروید

آیا تا به حال به راه رفتن خود دقت کرده‏اید؟ آیا تا به حال دوستانتان در مورد فیزیک بدنی شما در هنگام راه رفتن با شما صحبتی کرده‏اند؟ آیا از این گروه آدم‏هایی هستید که با گردنی افراشته و سینه‏ای فراخ و کمری راست راه می‏روند یا از آن گروهی هستند که پشت خود را خم می‏کنند و سینه را به تو می‏کشند و گردن خم می‏کنند؟ تصور شما از دیدن این دو گروه چیست و چه احساسی به شما دست می‏دهد؟

اغلب ما از دیدن گروه اول، حس اعتماد به نفس، توانایی، جوانی و شادابی پیدا می‏کنیم و با دیدن گروه دوم به یاد خجالت و شرم، ناتوانی و شکست می‏افتیم. این تصورات بسیار به حقیقت نزدیکند.

حقیقت آن است که نوع راه رفتن و ایستادن ما در توانایی‏ها و روحیه ی ما تأثیر زیادی دارد و این امر دلایل علمی بسیار محکم و ثابت شده‏ای دارد.

وقتی که سینه را به تو می‏کشیم و پشت را خم می‏کنیم ، در واقع ظرفیت قفسه ی صدری را کاهش می‏دهیم و حجم مفید و مؤثر ریه را کم می‏کنیم. با این کار، متأسفانه از میزان اکسیژن ورودی به ریه‏ها می‏کاهیم و حجم فضای مرده و انباشته از دی اکسید کربن سیاه و زیان‏بار را افزایش می‏دهیم .

در حالت سلامت، اکسیژن ورودی به ریه‏ها، شاخصی برای اکسیژن شناور در خون و اکسیژنی است که به اندام‏های مختلف و از آن جمله مغز و اعصاب می‏رسد.

وقتی که فردی پشت را راست نگه می‏دارد و قفسه ی سینه را بیرون می‏دهد ، در واقع بر ظرفیت طبیعی ریه‏های خویش می‏افزاید و بیشتر از سهمیه خود اکسیژن دریافت می‏کند. این امر موجب می‏شود که اکسیژن بیشتر به خون و به مغز او برسد و احساس نشاط و شادابی و توانایی کند؛ زیرا همه ی سلول‏های مغزی و در واقع همه ی سلول‏های بدن او پیغام می‏فرستند که آماده انجام هر کاری که از آنها خواسته شود، هستند. آنها در اوج توانایی‏اند و این به انسان اعتماد به نفس می‏دهد و روحیه‏ای عالی برای یادگیری و به کارگیری ایجاد می‏شود.

پس، از فردا در شیوه ی راه رفتن خود بیشتر دقت کنید. سر را بالا بگیرد؛ گردن و ستون فقرات خود را راست کنید و عمیق نفس بکشید. می‏دانید چه احساسی خواهید داشت؟ احساس قدم زدن در یک باغ پر گل و این اثر اکسیژن است.

آرام و عمیق نفس بکشید

یک نفس آرام و عمیق خیلی از توانایی‏های شما را به شما باز می‏گرداند. توانای‏هایی که در اوج اضطراب و آشفتگی فکری به تاراج می‏روند و دست شما را خالی می‏گذارند. اگر در چنین لحظه‏هایی احساس درماندگی و خستگی فکرکردید و ناتوانی بر شما غلبه کرد ، مفیدترین کار، یک نفس عمیق و آرام است .

در هنگام بحران اگرشما با تسلط بر خود ، یک لحظه از بحران فاصله بگیرید و آرام و عمیق نفس بکشید. این امر موجب می‏شود تا اکسیژن مناسب وارد خون شما گردد و سیستم اعصاب شما را تغذیه نماید و قدرت تصمیم‏گیری و تمرکز شما را باز گرداند و علاوه بر اینها از کاهش سطح هوشیاری و توجه عمومی شما نیز جلوگیری به عمل آورد.

پس به یاد داشته باشید که:

هنگامی که استاد در فهرست اسامی به دنبال کسی می‏گردد تا از او سؤال کند ،

وقتی که سؤالات امتحانی را یک به یک می‏خوانید و هیچ جوابی در ذهن شما شکل نمی‏گیرد ،

وقتی که بادوستان خود درباره یک مطلب علمی بغرنج به سختی بحث و گفت و گو می‏کنید،

وقتی که خدای ناکرده گرفتار یک دعوای نفس‏گیر یا خشم و عصبانیت شدید می‏شوید ،

اولین کاری که باید انجام دهید ، چند نفس آرام و عمیق است .

مطمئن باشید که روند همه ی جریانات فوق، به نحو مطلوبی تغییر خواهد کرد.

هوای خوب، نور خوب، دمای خوب

محیطی که به عنوان محل مطالعه انتخاب می‏شود، باید چند ویژگی مهم داشته باشد تا توانایی و قدرت فراگیری شما را افزایش دهد. این ویژگی‏ها عبارتند از:

فراموش نکنید که سلول‏های مغز شما نفس می‏کشند و هر موجودی که نفس می‏کشد ، در شرایط فقر اکسیژن ، خسته و ناتوان شده، از کار خواهد افتاد. تهویه ی مناسب در محل مطالعه، یکی از اساسی‏ترین شرایطی است که ناگزیر و اجتناب‏ناپذیر است..

فراموش نکنید که شما نوشتاری را فرا می‏گیرد که آن را به خوبی و وضوح ببینید. این، یک امر مسلم است که اگر درست و واضح صفحه ی کتاب خود را نبینید ، به خوبی آن را به خاطر نمی‏سپارید. نور مناسب ، شرط واجب دیگری است که در مکان مطالعه نباید نادیده گرفته شود. در نور کم و نامناسب، چشمان شما برای دیدن خطوط و کلمات تلاش بیشتری می‏کنند و از عضلات خود کار بیشتری می‏کشند؛ پس زودتر خسته می‏شوند و نیاز به استراحت پیدا می‏کنند و شما مجبور می‏شوید مطالعه را متوقف کنید.

فراموش نکنید که هر سلول زنده‏ای در گرما آب از دست می‏دهد و چروکیده می‏شود و در سرما به تکاپو و صرف انرژی می‏افتد تا زنده بماند. حرارت مناسب ، یکی دیگر از ویژگی‏های ضروری مکان مطالعه است.

بدن ما در گرمای شدید شروع به تعریق می‏کند ، کم آب می‏شود گردش خون آن با مشکل مواجه می‏شود ، کسل و خواب‏آلوده می‏گردد و سرانجام تمرکز خود را از دست می‏دهد. در سرما نیز سلول‏های بدن ما برای تعادل دمای درونی بدن ، مجبور به صرف انرژی بیشتری برای گرماسازی درونی می‏شوند و جریان مصرف انرژی را از سلول‏های مغزی به سمت ماهیچه‏ها و اعضای درونی منحرف می‏سازند و میزان توانایی ذهنی و قدرت یادگیری ما کاهش می‏یابد. بهترین شرایط حرارتی برای محل مطالعه ، دمایی نزدیک به دمای بدن یا چند درجه خنک‏تر است که موجب نشاط و هوشیاری می‏شود.

منبع : نشریه ی پرسمان - با تلخیص و تغییر

نویسنده :  دکتر مژده پورحسینی